O wirusach (innych niż SARS-CoV2) - Blog - EgzaminLEdK.pl
Tagi
O wirusach (innych niż SARS-CoV2)
Zapewne na słowo „wirus” w naszej głowie od razu pojawią się skojarzenia z panującą epidemią koronawirusa. Nic w tym dziwnego, bo jest to temat ważny i towarzyszący nam już od ponad roku. Dziś natomiast poruszymy temat innych, „starszych” wirusów, które są z nami od bardzo dawna, a których objawy infekcji możemy zaobserwować w jamie ustnej, co jest bardzo istotne z punktu widzenia pracy lekarza stomatologa.
Wirusy z rodziny Herpesviridae należą do grupy wirusów DNA i wywołują jedne z najpowszechniejszych infekcji występujących wśród ludzi. Wyróżniamy kilka rodzajów ludzkiego wirusa herpes:
HHV 1 - wirus opryszczki typu 1 (Human Simplex Virus HSV- 1)
HHV 2 - wirus opryszczki typu 2 (Human Simplex Virus HSV- 2)
HHV 6 – wirus opryszczki ludzkiej typu 6 (dawniej – wirus rumienia nagłego)
HHV 7 – wirus opryszczki ludzkiej typu 7
HHV 8 – wirus opryszczki ludzkiej typu 8 (dawniej – wirus Mięsaka Kaposiego)
Zacznijmy od najpowszechniejszego wirusa typu herpes, z którym na pewno większość z nas miała już do czynienia w swoim życiu.
Wirus opryszczki typu 1 (HHV- 1)
Nongenital Herpes Simplex Virus ; RICHARD P. USATINE, MD, and ROCHELLE TINITIGAN
Pierwotne zakażenie dotyczy okresu wczesnego dzieciństwa ok. 1-6 rok życia. Do zakażenia dochodzidrogą kropelkową, czyli po kontakcie z wydzieliną (np. śliną) osoby chorej lub drogą kontaktową (np. dotykanie zmian skórnych). Wirus wówczas wnika do komórek nabłonka i ulega replikacji.
Okres wylęgania wirusa wynosi około 5 dni. Po tym czasie mogą pojawić się charakterystyczne objawy choroby lub zakażenie może przebiegać w formie bezobjawowej.
Objawowe zakażenie, zwane inaczej burzliwym, prowadzi do wystąpienia pierwotnego opryszczkowego zapalenia jamy ustnej. Charakteryzuje się ono ogólnym złym samopoczuciem dziecka - wysoką gorączką, bólami mięśniowymi, powiększonymi węzłami chłonnymi oraz bólem jamy ustnej i gardła.
Po około 2-3 dniach do objawów ogólnych dołączają objawy miejscowe w postaci drobnych, licznych pęcherzyków wypełnionych surowiczym płynem, które są rozsiane w różnych obszarach jamy ustnej, głównie na błonie śluzowej warg, policzków i języka
Z czasem pęcherzyki pękają przekształcając się w bolesne nadżerki z rumieniową obwódką i szarożółtą podstawą. Często nadżerki zlewają się ze sobą tworząc wykwity o nieregularnym kształcie. Charakterystyczny obraz przedstawia także język, który pokryty jest szarym nalotem na brzegach.
Choroba trwa około 10-14 dni, przy czym objawy ogólne mijają znacznie szybciej, po 3-4 dniach.
Po przebyciu zakażenia wirus ulega latencji, czyli uśpieniu w zwojach nerwu trójdzielnego. W okresach zmniejszonej odporności organizmu, nadmiernego stresu, oziębienia lub przegrzania dochodzi do reaktywacji wirusa, który objawia się w postaci opryszczki nawracającej.
Zakażenia wirusem opryszczki zwykłej dr n. med. Magdalena Nehring-Gugulska, dr hab. n. med. Ernest Kuchar, dr n. med. Ewa Duszczyk
Dochodzi wówczas do wysiewu drobnych pęcherzyków, zlokalizowanych głównie na błonie śluzowej wargi dolnej i górnej oraz na pograniczu czerwieni wargowej i skóry. Pojawienie zmian sygnalizują kilka dni wcześniej objawy prodromalne: uczucie napięcia, mrowienia, swędzenia.
Zmiany ustępują samoistnie po około 10 dniach poprzez stadium nadżerek, a następnie strupów.
Na opryszczkę nawracającą cierpią wyłącznie pacjenci, którzy w dzieciństwie zostali zakażeni wirusem HSV-1. Nie ma znaczenia czy przebieg choroby w dzieciństwie był objawowy czy bezobjawowy. Samo wtargnięcie wirusa do tkanek gospodarza i latencja w zwojach nerwu trójdzielnego predysponuje do uaktywnienia wirusa w chwili obniżenia odporności organizmu.
Według danych, które podaje prof. Górska, do reaktywacji wirusa HHV-1 dochodzi jedynie u 20-40% pacjentów, którzy zostali zakażeni tym wirusem w przeszłości.
Leczenie:
Włączenie leków przeciwwirusowych powinno odbyć się w jak najwcześniejszej fazie choroby, to znaczy w fazie objawów prodromalnych
Unikanie urazów mechanicznych - delikatne szczotkowanie zębów, dieta miękka
Leczenie miejscowe: 1% roztwór dykloniny do pędzlowania jamy ustnej / chlorowodorek benzydaminy (Tantum Verde) / anestezyna z dwuboranem sodu (Dentinox)
Opryszczka wargowa:
Miejscowo należy stosować: 5% acyklowir w maści 4-5x/dzień / 1% pencyklowir w kremie 4-5x/dzień
Alternatywnie należy rozważyć przyjmowanie denotiwiru (3% Polvir w sztyfcie lub 3% Vratizolin w kremie)
W celu wysuszenia zmian - maść cynkowa
Wirus opryszczki typu 2 (HHV-2)
Ten rodzaj wirusa dotyczy zazwyczaj błony śluzowej narządów płciowych.
Rzadko wywołuje objawy w obrębie jamy ustnej. Jego przebieg jest bardzo podobny do opisanego wyżej wirusa HHV-1
Wirus ospy wietrzej i półpaśca (HHV-3 / VZV)
Pierwotne zakażenie wirusem HHV-3 jest przyczyną ospy wietrznej. Podobnie jak inne wirusy z rodziny Herpes Simplex jest roznoszony drogą kropelkową i kontaktową.
Zachorowania obserwuje się najczęściej u dzieci do 9 roku życia. Okres inkubacji trwa zwykle 14- 16 dni.
Jako pierwsze pojawiają się objawy ogólne charakterystyczne dla infekcji wirusowych (bóle głowy, mięśni, wysoka temperatura, powiększone węzły chłonne).
Po kilku dniach dołączają objawy miejscowe, w postaci charakterystycznej wysypki pojawiającej się na owłosionej skórze głowy, twarzy, tułowiu i kończynach. Wysypce towarzyszy uporczywy świąd i wysoka gorączka.
Po kilku dniach pęcherzyki pękają i przekształcają się w nadżerki, a następnie strupy, które po odpadnięciu często pozostawiają płytkie blizny.
W obrębie jamy ustnej możemy zaobserwować drobne, pojedyncze pęcherzyki, które lokalizują się głównie na podniebieniu i łukach podniebiennych. Po pęknięciu pęcherzyków tworzą się bolesne nadżerki.
Ospa wietrzna; Ewa Duszczyk, Bożena Dubiel
Podobnie jak miało miejsce w przypadku wirusa HHV-1, tak samo tutaj wirus HHV-3 po pierwotnym zakażeniu pozostaje w organizmie w formie latencji. Wykazuje on powinowactwo do komórek układu nerwowego i w unieczynnionej formie umiejscawia się w neuronach zwojów nerwów czuciowych. W momencie spadku odporności gospodarza, dochodzi do uaktywnienia wirusa i jego ponownej replikacji, co skutkuje zachorowaniem na półpaśca.
Pobudzone cząsteczki wirusa wędrują wzdłuż gałązek nerwów czuciowych do komórek nabłonkowych skóry. W postaci drobnych pęcherzyków, a następnie nadżerek lokalizują się zazwyczaj jednostronnie na błonie śluzowej podniebienia. Zmiany są zlokalizowane wzdłuż przebiegu II i III gałęzi nerwu trójdzielnego, rzadziej w zakresie nerwu twarzowego (VII), czy językowego (IX).
Ryzyko półpaśca jest znacznie wyższe, gdy dziecko przebyło ospę wietrzną w 1 roku życia.
Leczenie:
Leczenie ogólnoustrojowe polega na podawaniu leków przeciwwirusowych (acyklowir, walacyklowir, famcyklowir), które skracają czas trwania choroby i zmniejszają jej nasilenie.
Warunkiem skuteczności leczenia jest jego wczesne rozpoczęcie – jak najszybciej po pojawieniu się wysypki
W leczeniu bólów stosuje się leki przeciwbólowe, maści rozgrzewające i okłady
W obrębie jamy ustnej należy stosować miejscowo leki przeciwzapalne w formie maści oraz płukanki antyseptyczne
ANGELIKA WÓJCICKA−RUBIN, RÓŻA PETERSON−JĘCKOWSKA, ANNA J. KURNATOWSKA Herpes zoster II i III gałęzi nerwu trójdzielnego – opis przypadku
Postać półpaśca dotycząca nerwu twarzowego jest nazywana Zespołem Ramseya-Hunta.
Objawia się on jednostronnym porażeniem nerwu twarzowego oraz wysypem drobnych pęcherzyków na błonie śluzowej bębenkowej i zewnętrznym kanale ucha. Może doprowadzić do osłabienia słuchu, zaburzenia równowagi lub porażenia Bella.
Ramsay Hunt syndrome; Yaseer Muhammad Tareq Khan, Nishat Fatema
Wirus Epsteina- Barr (HHV-4 / EBV)
Zakażenie pierwotne wirusem HHV-4 może przebiegać w sposób bezobjawowy lub być przyczyną mononukleozy zakaźnej. Choroba dotyczy zwykle nastolatków i dzieci.
Zakażenie następuje drogą kropelkową lub przez zakażone przedmioty.
Potrzebny jest bliski kontakt z patogenem, aby ten wtargnął do organizmu nowego gospodarza. Dlatego zwykle do zakażenia dochodzi na drodze pocałunków, dzieleniu się kęsami pożywienia czy piciu z jednej butelki.
Objawy choroby występują po 30-50 dniowym okresie wylęgania.
Wyróżniamy 3 postaci choroby: gruczołową, anginową i gorączkową. W każdej z nich dominują inne objawy: w postaci gruczołowej – powiększone węzły chłonne podżuchwowe i szyjne, postaci anginowej – błony rzekome i owrzodzenia na migdałkach, postaci gorączkowej – znacznie podwyższona temperatura ciała. Poza objawami, które dominują, występują również inne objawy ogólne, charakterystyczne dla zakażeń wirusowych. Warto zaznaczyć, że przytoczony podział nie ma znaczenia w praktyce klinicznej, gdyż każda z postaci posiada identyczny schemat leczenia.
Czas trwania choroby jest długi, może trwać nawet kilka miesięcy. Po przebytym zakażeniu wirus pozostaje w organizmie gospodarza w formie uśpienia w monocytach i limfocytach krwi. Rozpoznanie lekarz stawia na podstawie badania klinicznego oraz badań pomocniczych, między innymi testu Paula-Bunella-Davidsona, który potwierdza obecność przeciwciał heterofilnych.
Warto wspomnieć o jeszcze dwóch jednostkach chorobowych, których przyczyną może być infekcja wirusa Epsteina-Barr. Dotyczą one pacjentów ze znacznie upośledzoną odpowiedzią immunologiczną np. pacjentów po przeszczepie, którzy są leczeni lekami immunosupresyjnymi lub pacjentów chorujący na AIDS.
Leukoplakia włochata– czyli choroba charakteryzująca się nadmiernym rogowaceniem i przerostem brodawek nitkowatych języka (zwykle obustronnie). W literaturze często opisywana jako obraz „ języka frotte”.
Jama ustna w stanach immunosupresji chemioterapia, radioterapia, AIDS ; Nasia Genero
Chłoniak Burkitta– guz złośliwy należący do chłoniaków nieziarniczych. Wywodzi się z komórek B, szybko się powiększa i daje przerzuty. Najczęściej lokalizuje się w okolicy podniebienno-zatrzonowcowej
Wirus przenoszony jest drogą kropelkową poprzez kontakt ze śliną, moczem, mlekiem, krwią czy narządem przeszczepionym zakażonego dawcy.
Może wywołać zakażenie wrodzone lub nabyte. Infekcja wrodzona związana jest z zakażeniem w okresie płodowym, w czasie porodu lub okresie okołoporodowym. Może przebiegać w sposób bezobjawowy lub wywołać poważne uszkodzenia mózgu, wątroby i nerek, co stanowi zagrożenie życia płodu.Postać nabyta wywołuje zmiany głównie w obrębie ślinianek, węzłów chłonnych, wątroby i śledziony.
W jamie ustnej objawia się nietypowymi pojedynczymi owrzodzeniami i obszarami martwicy błony śluzowej, które są płytkie, o średniej głębokości.
U osób ogólnie zdrowych, zakażenie cytomegalowirusem przebiega zazwyczaj w sposób bezobjawowy. Wirus wówczas przebywa w zainfekowanym organizmie w formie uśpienia w monocytach i limfocytach krwi obwodowej. Inaczej bywa u osób z upośledzoną odpornością, gdzie wirus może wywołać poważne skutki zdrowotne.
Wirus opryszczki ludzkiej typu 6 i typu 7 (HHV-6 i HHV-7)
Do infekcji dochodzi zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie.
Według badań 60-80% niemowląt w wieku 13 miesięcy jest już zakażonych wirusem HHV-6. Pierwotne zakażenie HHV-7 występuje nieco później, w wieku 2-5 lat.
Większość zakażeń przebiega bezobjawowo. Objawowe zakażenia jeśli występują, to manifestują się głównie niecharakterystyczną choroby gorączkowej, zwaną potocznie gorączką trzydniową. Objawy kliniczne ustępują zazwyczaj samoistnie.
Zakażenie wówczas przechodzi w postać przetrwałą iutrzymuje się do końca życia z okresową bezobjawową reaktywacją i wydalaniem wirusów Herpes.
Wirus opryszczki ludzkiej typu 8 (HHV-8)
Wirus HHV-8 jest uważany za czynnik etiologiczny Mięsaka Kaposiego.
Charakterystycznym objawem w obrębie jamy ustnej są czerwone lub sine objawy plamy, przekształcające się z czasem w wypukłe guzy.
Lokalizują się głównie na podniebieniu, czasem na dziąsłach i na języku
Strony źródłowe
Prof. dr hab. Renata Górska; Diagnostyka i leczenie chorób błony śluzowej jamy ustnej
Prof. dr hab. n. med. Dorota Olczak-Kowalczyk; Współczesna stomatologia wieku rozwojowego
Dr hab. n. med. Ernest Kuchar; Zakażenia wywołane przez wirusy herpes HHV-6, HHV-7 i HHV-8
Prof. dr hab. n. med. Bogumiła Milewska-Bobula, dr med. Bożena Lipka; Opryszczka u dzieci