Złamania u dzieci są szczególnie niebezpieczne, ponieważ często skutkują zaburzonym funkcjonowaniem organów w przyszłości. Uraz działając na młody organizm burzy prawidłową harmonię zachodzących przemian i powoduje następstwa nie tylko doraźne, ale i odległe, które mogą uwidocznić się znacznie później, po zakończeniu wzrostu dziecka
Według badań epidemiologicznych od 5 do 10% liczby chorych z obrażeniami twarzy przypada na dzieci. Najczęściej wypadkom ulegają dzieci w wieku 6-10 lat (45%) i 13-14 lat (24%)
Okoliczności obrażeń twarzy:
Miejsca najczęstszych złamań:
Patomechanizm:
Złamanie podokostnowe kości promieniowej i łokciowej
https://radiopaedia.org/cases/greenstick-fractures-radius-and-ulna-3
Rozpoznanie:
Trudność w rozpoznaniu i postawieniu odpowiedniej diagnozy u dzieci wynikają z utrudnionej komunikacji z pacjentem. Dodatkowo badanie przedmiotowe jest trudne zwłaszcza u niespokojnych i pobudzonych dzieci.
Badanie radiologiczne musi być ograniczone do minimum ze względu na młody wiek pacjentów i ich ochronę przed promieniowaniem. Interpretacja wyników badań zdjęć radiologicznych jest dodatkowo utrudniona ze względu na obecność linii wzrostowych i rowków naczyniowych, które mogą sugerować linie złamań. Najkorzystniejszym badaniem jest tomografia komputerowa
Leczenie:
Leczenie złamań u dzieci jest trudne i wymaga indywidualnego podejścia w każdym przypadku. Podczas leczenia należy wziąć pod uwagę nie tylko stan fizyczny pacjenta i wynik badania przedmiotowego ale także jego stan psychiczny, osobowość oraz dojrzałość emocjonalną i społeczną. Leczenie powinno opierać się na współpracy wielospecjalistycznej i powinno być wykonywane bezboleśnie, najlepiej w znieczuleniu ogólnym.
Różnice w leczeniu złamań u dzieci:
1. budowa kości i okostnej (elastyczna kość + gruba okostna)
2. obecność uzębienia mieszanego i zawiązków zębów stałych w szparze złamania lub w jej pobliżu
3. obecność ośrodków wzrostowych
4. bardzo szybkie gojenie złamań
5. dynamika rozwojowa układu kostnego twarzy
Sposoby zaopatrzenia złamań:
1. Dzieci do 2 lat: okres wyrzynania zębów mlecznych- zaopatrzenie płytką Webera i wiązaniami okolonymi; ostatecznie mini płytki
2. Dzieci 2-6 lat: Zęby mleczne mocno osadzone w zębodołach – szyny nazębne
3. Dzieci 7-11 lat: najczęstsze urazy; zęby mleczne mają zresorbowane korzenie, a stałe niewykształcone – płytka Webera i wiązania okolone lub osadzona na zębach cementem lub samo polimerem lub szyny lane osadzane na pierścieniach
4. Dzieci 12-15 lat; zęby stałe dobrze osadzone w zębodołach – szyny nazębne
Prof. dr n. med. Leszek Kryst, Chirurgia Szczękowo-Twarzowa
Prof. dr hab. med Stanisław Bartkowski, Chirurgia Szczękowo-Twarzowa
Rozwiąż pytania z LEKów powiązane z tym postem